Ο χώρος ήταν επιμελημένος από επαγγελματία διακοσμητή. Κάτι πρωτόγνωρο για την πόλη. Τα χρώματα, ο φωτισμός, τα τραπεζοκαθίσματα, όλα έδειχναν το στίγμα της φιλοσοφίας που στήθηκε αυτό το καφέ. Ήθελα ένα χώρο προσιτό στον καθένα, μικρο και μεγάλο, παρέες η ζευγάρια. Και το αποτέλεσμα, φάνηκε από τη πρώτη μέρα. 60 καρέκλες και 15 σκαμπό, γέμιζαν καθημερινά από τις 7 το πρωί μέχρι τις 2 το βράδυ. Ακόμα και οι σκάλες που οδηγούσαν στο πρώτο όροφο που στεγάζονταν το μαγαζί, ήταν γεμάτες από κόσμο που σερβίρονταν εκεί. 600 άτομα περίπου τη μέρα, απολάμβαναν καλή μουσική,(που τότε μεταδίδονταν από cd με τα γνωστά κενά ανάμεσα στα τραγούδια), τη διάσημη σοκολάτα βιενουα (που έκανε θραύση στις νεαρές ηλικίες), και το βράδυ τα ποτά μας. Επαγγελματία barman για τις ξεχωριστές παραγγελίες σας. 3 άτομα μέσα από το μπαρ και 4 σερβιτόροι, εξυπηρετούσαν τους πελάτες. Σχεδόν όλοι όσοι δούλεψαν στο καφέ Αινιγμα ήταν Φλωρινιώτες. Από άποψη του ιδιοκτήτη. Πιστεύω σωστή. Πάρτι, πολλά. Ανάμα φωτιών στις 23 Δεκεμβρίου. Μοναδικές στιγμές. Όλος ο δρόμος κλειστός και μια όλοι μια παρέα. Κάθε μέρα, κάθε νύχτα. Φιλίες που κρατάνε ακόμα, σχέσεις που εξελίχθηκαν σε γάμους, δημιουργήθηκαν στο χώρο αυτό. Στιγμές που ευτυχώς, αρκετές από αυτές, αποτυπώθηκαν σε φωτογραφίες από μια έμπνευση της στιγμής. Και τώρα, 20 χρόνια μετά, οι φωτογραφίες θυμίζουν τις στιγμές που δεν θέλουμε να ξεχάσουμε. Τα χρόνια της νιότης μας.