Vliegbasis Kalidjati was een militair vliegveld in Nederlands-Indië.OntstaanNa de oprichting van de Proefvliegafdeling op 30 mei 1914 wordt besloten dat er een vliegveld nodig is. Iets ten noorden van Bandoeng wordt in januari 1916 een stuk land gekocht voor 1 gulden en vervolgens kaal gekapt door enkele infanterie compagnieën van het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger. In de praktijk bleek al snel dat dit enige vliegveld vaak drassig was, omdat het regenwater niet tijdig afgevoerd kon worden. Vandaar dat plannen voor een nieuw hoofdvliegveld dichter bij Bandoeng zelf werden ontwikkeld. Deze kwam gereed in 1925 onder de naam Andir en Kalidjati werd toen een nevenvliegveld. Wegens de minder gunstige bodemgesteldheid én de bezuinigingen wordt het vliegveld in 1931 gesloten om, vanwege de toenemende spanningen in Europa en de uitbreiding van opleidingen en materieel, in 1936 weer geopend te worden. Door de steeds groter wordende dreiging van een Japanse aanval wordt de afdeling, dat op dat moment officieel Luchtvaartafdeeling heet, omgetoverd tot het Wapen der Militaire Luchtvaart van het KNIL (ML-KNIL).Tweede WereldoorlogVlak voor de oorlogsverklaring aan het Japanse Keizerrijk werden hier enkele vliegtuiggroepen gestationeerd, waaronder het later befaamde 2-VLG-V. Daarnaast was er een afdeling van de Royal Air Force dat als grondtroep fungeerde, het 38ste Lichte Luchtdoelartillerie, en een afdeling van de 3rd Kings Own Hussars (RAC) gestationeerd. Op dit vliegveld zal Generaal Hein ter Poorten later de capitulatie op 9 maart 1942 aan de Japanners tekenen. Tijdens de Japanse bezetting was op Kalidjati de 7e Sentai afdeling gestationeerd.