Bij een hoog wit huis in een lange straat,
Waar een troepje kleuters gaat
Kletst een deur al rinkelend open
Komen in het gangetje klein
bij het lampen geschijn
De kleuters dan binnengeslopen

Een wakkere vent
In zijn knuistje een munt
Stapt naar voor en blijft grinnikend zwijgen
Tot de juffrouw geleerd
Zijn fortuin inspecteert
En verteld wat hij daarvoor kan krijgen

Het is een reep zwarte drop
Koek met suiker erop
Een kleurbal een zuurbal, een wafel
Een zoethouten stok
en een kleurige brok
Dat alles ligt bijeen op de tafel

Als de kapitalist
Zich wat dikwijls vergist
En de koek met de suiker verkruimelt
Moppert, met een knipoog, de juffrouw verwoed
Dat hij het kostelijke goed
Hij alles met zijn vingertjes beduimelt.

De kleuter verbaasd
Smoest stiekem wat met zijn kornuiten
De keus wordt bepaald
De kleurbal betaald
Dan schuifelen ze zachtjes naar buiten

Op de trapjes van het witte huis in de lange straat
Waar het groepje nu zitten gaat
Wordt hevig gewikt en gewogen
Dan zuigen ze om beurt
Tot de bal is verkleurd
En de droom en illusie vervlogen

(uit bundel ‘Nederlandsche Gedichten’ (aangepast nov.’13) eind 19e - begin 20e eeuw).