Katedra Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny w Moskwie

Katedra Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny – największy, jeden z dwu, działający współcześnie kościół katolicki w Moskwie. Powstał przede wszystkim dzięki składkom polskiej społeczności Moskwy, która na początku XX wieku liczyła około 30 tys. osób, a także dzięki darom katolików z całej Rosji. Na czele komitetu do spraw budowy kościoła stał proboszcz parafii św. Piotra i Pawła w Moskwie, ks. prał. Antoni Wasilewski. Jako prawnik budową opiekował się Aleksander Lednicki. Projektantem świątyni i nadzorcą jej budowy był polski architekt mieszkający i wykładający w Moskwie Tomasz Bohdanowicz-Dworzecki. Budowa zakończona została wyświęceniem kościoła 24 grudnia 1911, ale prace nad wykańczaniem wnętrz trwały do 1917 r.W latach 1924–1931 jednym z księży był poeta Siergiej Sołowiow.Kościół zamknięto w 1937, a w roku następnym przejęło go państwo. Początkowo urządzono w nim akademik. W czasie II wojny światowej kościół ucierpiał od bombardowań. W 1956 w budynku znalazło siedzibę przedsiębiorstwo projektowe „Mosspecpromprojekt”, które dokonało znaczącej jego przebudowy, m.in. dzieląc wnętrze na 4 kondygnacje.Od 1990 przed budynkiem odprawiano nabożeństwa (zapoczątkowane mszą sprawowaną przez księdza Tadeusza Pikusa 8 grudnia tegoż roku), ale został on zwrócony wiernym po wielu naciskach dopiero w 1996. Od tego momentu trwała renowacja kościoła prowadzona głównie przez polskie przedsiębiorstwa, w szczególności Pracownie Konserwacji Zabytków, Budimex i Energopol, które wspierały ją także finansowo, podobnie jak wielu darczyńców z Polski. Wielu polskich robotników zatrudnionych w Moskwie pracowało przy odbudowie świątyni w czynie społecznym. Nowy projekt wnętrza kościoła wykonał Jan Tajchman. 19 grudnia 1999 kościół został uroczyście poświęcony przez kardynała Angelo Sodano i otrzymał status katedry. W 2005 zamontowano nowe organy.